ชาทุกชนิดนั้นล้วนมีต้นกำเนิดมาจากต้นชาชนิดเดียวกันที่มีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Camellia sinensis ชามีหลายประเภท แต่ที่ได้รับการยอมรับคือการแบ่งประเภทชาตามระดับการหมักและสีของน้ำชา

 ชา แบ่งได้เป็น 6 ชนิด ได้แก่

 ชาเขียว (绿茶; Green tea) – ฤทธิ์เย็น
 ชาขาว (白茶; White tea) – ฤทธิ์เย็นเล็กน้อย
 ชาเหลือง (黄茶; Yellow tea) -ฤทธิ์กลางค่อนไปทางเย็นเล็กน้อย
 ชาเหลืองแกมแดง (青茶; Oolong tea) – ฤทธิ์กลาง ไม่ร้อนไม่เย็น
 ชาแดง (红茶 ; Red tea) – ฤทธิ์อุ่น
 ชาดำ (黑茶 ; Black tea) – ฤทธิ์อุ่นค่อนไปทางร้อนเล็กน้อย

ส่วนที่นิยมนำมาใช้มากที่สุด และมีสรรพคุณที่ดีมาก คือ ยอดอ่อนใบชา 

 สรรพคุณของใบชาในทางแพทย์แผนจีน ได้แก่
ใบชา มีรสขม หวานเล็กน้อย ฤทธิ์เย็น ไม่มีพิษ
เข้าสู่อวัยวะปอด หัวใจ กระเพาะอาหาร ม้าม เป็นหลัก
 ลดความร้อน โดยเฉพาะที่ทำให้ปวดศีรษะ ตาแดง ปวดตา
ลดอาการกระสับกระส่าย คอแห้งกระหายน้ำ
ช่วยย่อยอาหาร โดยเฉพาะในกลุ่มที่เกิดจากพระเพาะร้อนอาหารไม่ย่อย ร่วมกับมีกลิ่นปาก
สลายเสมหะ ในกลุ่มเสมหะร้อน ไอเจ็บคอ คอบวมแดง
มีฤทธิ์ขับปัสสาวะ รักษาอาการปัสสาวะติดขัด
ลดพิษร้อน เช่น เจ็บคอ ไฟไหม้น้ำร้อนลวก ท้องเสีย เป็นต้น

 วิธีรับประทาน : ใช้ใบแห้งประมาณ 3-10 กรัม นำมาชงกับน้ำ ดื่มเป็นชาร้อน หรือบดใช้ประคบภายนอกได้

แม้การดื่มชาจีนจะมีประโยชน์ที่หลากหลาย แต่ก็มีข้อควรระวัง  ที่สำคัญคือปริมาณคาเฟอีนในชา ที่มีฤทธิ์กระตุ้นระบบประสาทส่วนกลาง จึงไม่ควรดื่มมากจนเกินไป เพราะอาจทำให้นอนไม่หลับ และสารแทนนินในชาอาจรบกวนการดูดซึมธาตุเหล็ก จึงควรดื่มห่างจากมื้ออาหาร 1-2 ชั่วโมง

ข้อมูลโดย อ.ดร.พจ. เสาวลักษณ์ มีศิลป์ อาจารย์คณะการแพทย์แผนจีน มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ